1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek (No Ratings Yet)
Loading...
225
0

Hodowla nicieni „Mikro”

Spośród wolnożyjących, niepasożytujących nicieni (Nematoda) w akwarystyce przydatne są do karmienia narybku gatunki z rodzajów PanargellusTurbatrix (Anguillula) i Rhabditis.

Odróżnienie poszczególnych rodzajów i gatunków dla laika jest praktycznie niemożliwe.
Po raz pierwszy użycie nicieni do karmienia narybku zostało opisane w literaturze duńskiej w 1925 roku. Autor opisał tam użycie bardzo drobnych robaczków do karmienia pristelki.
Robaczki te uważał za młode doniczkowce (Euchytraceus albiolus), gdyż uzyskał je z hodowli doniczkowca.

Jeden z gatunków Panargellus redivivus poprzednio znany jako Anguillula rediviva w naturze występuje w miejscach wilgotnych, pośród rozkładających się cząstek organicznych, a więc w środowisku, gdzie występują dżdżownice i doniczkowce.
Gatunek ten występuje w temperaturze od minus 10°C do plus 29°C. Optymalna dla niego temperatura to granice 22-23°C, kwasowość podłoża od 3,4 do 4,2 pH.
Nicienie są żyworodne, rozdzielnopłciowe. Samiec osiąga ok. 2.05 mm, a samica 2,76. Rozwój jajeczka trwa 2 2,5 dnia.
W zależności od wielkości samica rodzi od 7 – 42 sztuk. Przy temperaturze 20°C porody następują co 1 – 1,5 dnia. Długość życia wynosi 20 – 25 dni. W tym okresie samica rodzi około 300 sztuk młodych. Młode rosną najintensywniej w ciągu pierwszych trzech dni i osiągają z 0,18 – 0,29mm do 1,1 – 1,65mm.

Pojemniki do hodowli mogą być szklane, z tworzywa sztucznego lub drewna. Wymagają zabezpieczenia przed wysychaniem i muszką owocówką. Nicienie można hodować w podłożu ziemnym, w gąbce lub bez podłoża – w pokarmie.
Przy zakładaniu nowej hodowli ilość czystej kultury mikro powinna wynosić około 260 – 300 mg (pół łyżeczki) na 0,1 m2 powierzchni, co daje około 300 szt. na 1 cm3 karmy. Przy mniejszej ilości porcji zarodowej pokarm może być opanowany przez mikroorganizmy, które mogą zniszczyć hodowlę.

W swej długoletniej praktyce stosowałem różne sposoby hodowli „mikro”, ale najbardziej praktyczny wydaje mi się ten opisany przez Zygmunta Lorenza z Nordstrandem. Polega on na tym, że na dno pojemnika przeznaczonego na hodowlę kładzie się cienką mokrą gąbkę. Na nią wzdłuż krótszych boków dwa paski szerokości około 2 cm grubego (6mm) szkła. Na nich układa się płytkę szklaną, na której wzdłuż dłuższych boków kładzie się takie same paski ze szkła. Pomiędzy paskami nakłada się cienką warstwę owsianki gotowanej z wodą i niewielką ilością mleka i dodaje się porcję zarodowa „mikro”.
Tak przygotowana hodowlę przykrywa się jedną dłuższą płyta szklaną lub kilkoma mniejszymi, a całość zabezpiecza przed dostępem muszki owocowej..
Po kilku dniach czyste nicienie znajdują się na spodniej stronie górnej szybki szklanej, skąd można je zbierać pęsetą lub płukać płytkę bezpośrednio w zbiorniku z narybkiem.

Przy podawaniu „mikro” można wyhodować narybek bardzo wielu ryb, między innymi jak podaje Fabiansson, udało mu się wyhodować narybek przeźroczki indyjskiej, która jak powszechnie wiadomo podchodzi do pokarmu bardzo wybiórczo.

Opracowanie

Tadeusz T.

Literatura:
– Akwarium doskonałe, Sp – nia In-walidów W- wa
– Heinz Bremer: Futter für Aquarienfi-sche, Neuman Verlag 1985
– Marian Dekan: Potrava pro akwarijni rybky chovane doma, Akwarium Te-rarium 4/85
– Zygmunt Lorenc: Czym karmić nary-bek w akwariach, , Sp – nia Inwali-dów W- wa
– Aleksy Mój: ABC miłośnika akwa-rium. Pokarmy ryb, Akwarium 1/73
– Petr Tröster: Chov miker trochu jinak, Akwarium Terarium 4/86.

Liczba wyświetleń: 225

Post Comment

Wykryto AdBlock! Wyłącz AdBlock, aby kontynuować korzystanie ze strony. Prawy górny róg przeglądarki.